معلمان افغان در نامه‌ای از جامعهٔ جهانی خواستار کمک شدند

تلویزیون باغی: بیش از دوصدهزار آموزگار افغان برای اعادۀ حقوق شان و تلاش برای رهایی از بحران بشری، نامه‌ای را به مراجع داخلی و خارجی نوشته و خواهان همکاری مالی شده اند.

آموزگاران افغان در این نامه از حکومت طالبان و نهاد بین‌المللی خواسته اند که در این شرایط حساس و بحرانی معاشات آنانرا پرداخت کرده و کمک شان کنند.

علی‌احمد فکور، معلم مکتب عبدالرحیم شهید در شهر کابل گفته است که خواست ما از دولت امارت اسلامی افغانستان این است که معاش معلمین را به موقع پرداخت کند و جامعۀ جهانی به دنبال کمک‌های همیشگی خود، معلم را فراموش نکند.”

در این نامه آمده است که مسوولان باید گام‌های “نیک و ارزشمند” را در راستای جلوگیری از سقوط نظام آموزشی بردارند.

فتانه بیات، یکی دیگر از آموزگاران شهر کابل گفت که از سه ماه به این سو معاش دریافت نکرده است.

خانم بیات افزود: “یک نامه سرگشاده به جامعه جهانی و همچنان حکومت امارت اسلامی طالبان نوشتیم، امیدواریم که این نتیجه خوب بدهد. اگر ما دست به دست هم داده و صدای خود را بلند نکنیم، کسی نمی‌داند که معلم بیچاره چه مشکل دارد.”

به گفتۀ آموزگاران بلندرفتن نرخ مواد غذایی و سوخت و فصل سرما زندگی را برای آنان که معاش یگانه منع درآمد شان است، دشوارتر کرده است.

شماری از این معلمان کرایه‌های خانۀ شان را نپرداخته اند و اکثر آن‌ها به دلیل نداشتن کرایۀ موتر، پای پیاده به وظیفه می‌روند.

از جانب دیگر، شماری از این آموزگاران به دلیل پرداخت نشدن معاشات چند ماهۀ شان تحصن کردند.

سید دل‌آقا موسوی‌نژاد به نمایندگی از تحصن‌کنندگان گفت: “امید شان از دولت این است که حد اقل معاش ناچیزی که دارند برای شان اعاده و پرداخت نمایند، در غیر این صورت معلمین با مشکلات بسیار بزرگ مواجه خواهند شد. اتفاقاتی بسیار ناگوار معلمین را تهدید می‌کند. می‌شود گفت که فاجعۀ انسانی در بین قشر معلمین راه اندازی خواهد شد.”

از سوی دیگر در نامۀ آموزگاران افغان، از مسوولان حکومت طالبان به صورت جدی خواسته شده که از “سنگ‌اندازی و مشکل‌پردازی در مقابل همکاران بین‌المللی دست بردارند و نظام آموزشی و خانوادۀ معارف را به گروگان نگیرند.”

اما آنان در مورد این سنگ‌اندازی‌ و مشکل‌پردازی معلومات بیشتر ارایه نکرده اند.