جلسه طالبان برای عبور از بحران در نشست قندهار

تلویزیون باغی: جلسه‌ای مهم با حضور رهبران ارشد طالبان در قندهار؛ محل استقرار ملا هبت‌الله آخوندزاده در حال برگزاری است. تصمیم‌گیری برای ایجاد تغییر در ترکیب کابینه به هدف کسب مشروعیت سیاسی و نیز «حل اختلافات درونی» از اهداف این نشست اعلام شده‌است.

در این نشست همچنین راه‌های کسب مشروعیت بین‌المللی نیز مورد بحث قرار گرفته‌است.

منابعی که خواسته‌اند نامی از آن‌ها برده نشود، گفته‌اند این نشست به ریاست ملا هبت‌الله آخوندزاده؛ رهبر طالبان، برگزار شده‌است.

از رهبر طالبان تاکنون ویدیویی منتشر نشده‌است.

گفته شده حداقل ۱۵ وزیر کابینه حکومت در این جلسه شرکت کرده‌اند.

منابع گفته‌اند که محمد حسن‌ آخوند؛ رئیس‌الوزرای طالبان، عبدالغنی برادر؛ معاون اول او، محمد یعقوب مجاهد؛ وزیر دفاع، سراج‌الدین حقانی؛ وزیر داخله، وزیران معارف، صحت، تجارت و صنایع، معادن و دادستان کل در قندهار هستند.

حل «اختلافات درونی» از دیگر مسایل مورد بحث در این نشست است، اگرچه طالبان وجود چنین اختلافاتی را رد می‌کنند.

این نشست از دید بسیاری از کارشناسان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و خروجی آن می‌تواند تاثیراتی عمیق روی وضعیت کنونی و آینده سیاسی و امنیتی کشور بگذارد.

نکته اول این است که این نخستین نشست در این سطح است که پس از به قدرت‌رسیدن طالبان و در داخل افغانستان برگزار می‌شود؛ پس انتظار می‌رود که در آن تصمیماتی مهم و حیاتی اتخاذ شود؛ تصمیماتی که می‌تواند آینده افغانستان و طالبان را مشخص کند و وضعیت بحرانی کنونی را وارد مراحل تازه کند؛ صرف نظر از این‌که خوب باشد یا بد.

نکته دوم هم این‌که گفته شده یکی از اهداف این نشست، رایزنی رهبران طالبان درباره ساختار قدرت و ترکیب کابینه است. آن‌ها به این هدف در قندهار حضور دارند که درباره فشارهای داخلی و خارجی برای ساختار قدرت، تصمیم بگیرند. این در نهایت، مشخص خواهد کرد که آیا طالبان ایجاد اصلاحات سیاسی و نشان‌دادن انعطاف برای پذیرش جناح‌ها و جریان‌های سیاسی و قومی دیگر آماده هستند یا همچنان به تعصب و تنگ‌اندیشی ادامه می‌‌‌دهند و نمی‌خواهند از مطالبات و منافع قومی و اصول افراط‌گرایانه ایدئولوژیک و مذهبی‌ خود به نفع یک گفتمان فراگیر ملی دست بکشند.

بر این اساس، نشست قندهار می‌‌تواند دورنمای دولت طالبان را تعیین کند؛ این‌که آن‌ها همچنان به انحصارگرایی قومی کنونی خویش وفادار می‌مانند یا به نفع وحدت، امنیت، عدالت، مشارکت و مشروعیت ملی و بین‌المللی ساختار قدرت مرکزی کشور، عقب‌نشینی می‌کنند و بخشی از منافع قومی و قبیله‌ای و گروهی و ایدئولوژیک خود را نادیده می‌گیرند.